Przejdź do zawartości

Teoria odbicia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Teoria odbicia (nm. Abbildtheorie, ang. copy/representation theory of knowledge) – w realistycznej teorii poznania to proces odzwierciedlania realnej rzeczywistości w świadomości człowieka.

Teoria odbicia może być rozumiana następująco:

  • jako stosunek przyczynowo-skutkowy – bodźce wywołują następstwo w postaci aktów psychicznych,
  • jako stosunek psychospołeczny – stosunek zachodzący między aktami psychicznymi a warunkującymi je cechami społeczeństwa,
  • jako izomorfizm treści aktów psychicznych z fragmentami materialnej rzeczywistości.

Teoria odbicia była krytykowana przez Immanuela Kanta[1] i przez neokantystów.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tomasz Kubalica, Stanowisko Immanuela Kanta wobec teorii odbicia, „Idea – Studia nad Strukturą i Rozwojem Pojęć Filozoficznych”, 2009, s. 59–69, ISSN 0860-4487.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]